கவிதைத் தொகுப்பு

கவிதைக்கும் கவிஞனுக்கும் இடையில் உள்ள உறவு ஒரு பயணத்தின் தன்மைகளை மேற்கொள்கிறது. புதிய பாதைகள், புதிய ஊர்கள், புதிய நிலக் காட்சிகள், புதிய தட்பவெட்ப நிலைகள் அவன்

அதிகம் அறியப்படாத அதிகம் அறிந்து கொள்ள வேண்டிய கவிஞராக மதுரையை வசிப்பிடமாக கொண்ட ந. ஜெயபாஸ்கரன் அவர்களின் ஐந்தாவது கவிதை தொகுதி ‘பிற்பகல் பொழுதுகளின் உலோக மஞ்சள்

உடலிலேயே கருவாகி வளர்ந்தாலும் குழந்தை பிறக்கும் நேரத்தை எவராலும் சொல்லிவிட முடியுமா? அக்குழந்தை வளர்ந்து வாழ்ந்து இறந்துபோகும் நேரத்தைத்தான் கணித்துவிட முடியுமா? பிரபஞ்சம் கடக்கும் விஞ்ஞானத்தால் கூட

“செரைக்க போக வேண்டியது தானல ஒரு மயிரும் புடுங்க வேண்டாம் நீ வழிச்சது போதும் இவன் பெரிய மயிராண்டி அந்த மயிரெல்லாம் எனக்கு தெரியும் இப்படி சம்பந்தமே

‘மானுடக் கற்பு எது கொண்டும் ஏறிக் கொள்வதேயில்லை களையெடுக்கும் வயல் தாண்டி ‘ மனிதன் பேசுவது எழுதுவது மொழியால்தான். மனிதன் அறிவை உணர்வதும், இதயம் மலர்வதும் மொழியால்தான்.