வான்கோவின் மஞ்சள் அல்லாத வேறு ஒரு மஞ்சள்

அதிகம் அறியப்படாத அதிகம் அறிந்து கொள்ள வேண்டிய கவிஞராக மதுரையை வசிப்பிடமாக கொண்ட ந. ஜெயபாஸ்கரன் அவர்களின் ஐந்தாவது கவிதை தொகுதி ‘பிற்பகல் பொழுதுகளின் உலோக மஞ்சள் ‘ என்ற கவிதை தொகுதி என் வாசிப்பில்..!

வான்கோவின் மஞ்சள் அல்லாத வேறு ஒரு மஞ்சள் ஆதியிலிருந்து அவரை துரத்தி வந்திருப்பதை அவரே விரும்பியும் ஆசீர்வதித்தும் எழுதியும் வந்திருக்கிறார்.

“ஆலவாய் நரிகள் தின்ற

அரேபியக் குதிரைகளின்

எலும்புகளாய் எதிரே கிடக்கும் மதுரை தெருக்கள் “

இவரின் கவிதை வரிக்குள் வந்து தன் கபாலம் திறந்து காட்டுகின்றன மதுரைத்  தெருக்கள் .

நழுவி விழுகிற நவீனச் சொற்கள் கடையின் கல்தளக் கயிற்று விரிப்பில் உருள்கின்றன சிறு தானிய மணிகளாய்… பொறுக்கத்தான் குனிய முடிய வில்லை அவனால்….

“ஆலவாயின் பேராசை நாக்குகள்
துயர மஞ்சள் கதிர்கள் முத்தமிட்ட
எண் பெருங் குன்றங்களின்
எச்சத்தின் கீழ்
ருசித்துக் கொண்டிருக்கின்றன
மனித எலும்புகளை “

காலத்தின் வழியே பின்னோக்கியும் முன்னோக்கியும் ஒப்பிட்டும் மதுரை பற்றிய தனது துயர நிலைப் பாட்டில்  கவிதையின் வழியே ஒரு கலையை நிகழ்த்துகிறார்.

“காரைக்கால்
வீதியில் உருண்ட
மாங்கனி மஞ்சள்
ஆலங்காட்டு விழுதுகளில்
தொங்குகிறது “

A1ZgQGGAX9L

மதுரையின் வெயில் பொழுதுகள் யாவும் மஞ்சளாய் கனிந்து இவரின்  கவிதைப் பொழுதுகளாய் தொகுப்பு முழுவதும் நிரம்பி வழிகின்றன.

“முலையிலாள் காமமாய்
கலங்கி வருகிறது
வையை

கணக்கற்ற கதவுகளை உடைத்த
காமக் கோடாரியை
ஓடு காலில் புதைத்து விட்டு

இருட்டறை பிணம் தழுவலில்
இடையறாமல்
கூடல் மாநகர மக்கள் “

கவிதையின் இடுக்கில் புதைந்து வெளிவரும் புராதன மதுரையை சமகால நோக்கில் அதன் வடிவகன்ற பாதையில் நுணுகி சென்று பார்க்கும் திறம் அவரின் தனி வழியாய் அறியப்படுகிறது.

தொன்மம், புராணம், மொழியின் மீது கட்டமைக்கும் அவரது ஆறாவது விரல் மதுரையின் தெருவெங்கும்  அலைந்து தன் தூரிகையை மஞ்சள் உலோகமாய் தீட்டியபடி புராதன  நகரத்தின் தொன்மையுடன் மொழியின் வீரியமும் கலந்து கொடுத்திருக்கும் இந்த தொகுப்பு ஒரே மூச்சில் படித்து விடக் கூடியதா என்ன?
காலச் சுவடு வெளியீட்டில் வெளிவந்திருக்கும் இந்த தொகுதியின் வழியே ஆலவாய் நகரின் புதிய உலகை, புதிய காட்சிகளைக் காண தனது மொழியின்  செவ்வியல் தன்மை விலகாமல் அழைத்துச் செல்லும் போது

மஞ்சளித்து வரும்

கடைவீதி வெளியில்

பறந்து மறையும் வெயில்

வெண்கலக் கலன்களை

முத்தமிடும் மாலை வெயில்

என மஞ்சள் உலோகத்தின் சிறு  துகள்கள் வழியே வாசிப்பின் ஒரு கணத்தில் பெரு வெடிப்புக்களை விட்டுச் செல்கிறது.

கவிஞர் மஞ்சுளா

மஞ்சுளா

கவிஞர் மஞ்சுளா மதுரையை சேர்ந்தவர். கடந்த பதினைந்து ஆண்டுகளாக பல இலக்கிய சிற்றிதழ்களில் கவிதைகள் எழுதி வருகிறார்.

இதுவரை ஐந்து கவிதை தொகுதிகள் வெளிவந்துள்ளன.

மொழியின் வழியாக வாழ்வின் போதாமைகளை மாயங்களை, ரகசியங்களை, உடைத்து வெளிவரும் சொற்களையே தன் கவிதை வெளியில் மிதக்க விடுகிறார்.

“மொழியின் கதவு ” நூலுக்காக திருப்பூர் அரிமா சங்கத்தின் சக்தி விருது (2012), தமிழ் நாடு முற்போக்கு கலை இலக்கிய மேடை( தேனி)
வழங்கிய அசோக மித்திரன் நினைவு படைப்பூக்க விருது (2019) உள்ளிட்ட விருதுகளைத் தனது கவிதைகளுக்காக பெற்றுள்ளார். நவீன கவிதை குறித்த நூல் விமர்சனங்கள் செய்து வருகிறார்.

See author's posts