கவிதைகள்

(கவிஞர் சாய்வைஷ்ணவியின் வலசை போகும் விமானங்கள் கவிதைத் தொகுப்பை முன்வைத்து.) துவக்கம்:  கவிதை என்றால் சொல் புதிது, சுவை புதிது, சோதிமிகு நவகவிதை என்ற பாரதியின் பாடலே

காலம் தோறும் நடந்து வருகின்ற யுத்தங்கள் மண்ணையும் மனித உறவுகளையும் கலைத்துப் போட்டிருக்கின்றன. போர்க்காலத்திற்குப் பின்பு ஈடு செய்யவியலாத பிரிவினைச் சந்தித்து வந்திருக்கிறோம். உலகமயமாதலினால் உலகம் சிறுத்துவிட்டது.

தாய் தந்தையருக்கு என்ற ஒற்றை வரியுடன் துவங்குகிறது இந்த புத்தகம் “எப்போதும் இடமறிந்து அமைந்துவிடுகிற வரைகோடாய் இருப்பதில்லை அவன் வருகை” ” மனிதன் என்பதை மீற முடியவில்லை

“கடல் பார்ப்போம் வா “ என்றழைக்கும் ஒரு குழந்தையின் மனநிலையைப் போல தீபிகா நடராஜனின் இத் தொகுப்பிற்குள் நானும் ஒரு குழந்தையாகி நுழைந்ததும் என்னை கொஞ்சம் புருவம்