எறும்பு முட்டுது யானை சாயுது

---

எறும்பு முட்டி யானை சாயுமா?

சாயும் அன்பிருந்தால் யானை என்ன எறும்பின் முட்டுதலுக்கு இந்த பூமியும் கொஞ்சம் சாயும்.

இது தந்தை மகன் பாசத்தால் விளைந்த கவிதை. சிறு குழந்தைகள் இரு விரல்களை நீட்டி துப்பாக்கியென சுடும்போது குண்டடி பட்டதாக கீழே சாய்வோம். விரல்களை மடக்கி பிஞ்சு கைகளால் குத்தும் போது கண்களை மூடி அழுவோம். இந்த தோல்வியில்தான் அன்பின் வெற்றியே அடங்கி இருக்கிறது. மகன் முட்டி தந்தை சாய்ந்த கதைதான் எறும்பு முட்டி யானை சாய்ந்த கவிதையானது. இந்நூலின் தலைப்புமானது..

கவிதை, கதை, நாவல், கட்டுரை, விமர்சனம் என எல்லா தளங்களிலும் முத்திரை பதித்து வரும் கவிஜி இந்நூலை மூன்று வரிகளில் குட்டி குட்டிக் கவிதைகளாக பாமரனும் புரியும் வண்ணம் தொகுத்து புத்தகமாக நம் கைகளில் தந்துள்ளார்.

நூலிலிருந்து சில கவிதைகளை பார்ப்போம்.

கவிஞனுக்கு மரணமில்லை சரி..  உடலை விட்டு உயிர் விடுபடுவது எல்லாம் கவிஞனுக்கு மரணம் ஆகாது. அவன் எழுத்து இருக்கும் வரை இப்புவியில் வாழ்ந்து கொண்டே இருப்பான். சரி வாழ்வுமில்லை என்கிறாரே. ஆமாம் கவிஞனுக்கு வாழ்வுமில்லைதான். எந்தக் கவிஞன் நிம்மதியாக இருக்கிறான்.

கடந்த பொங்கலன்று கவிஜியிடம் பேசும் போது ‘என்ன செய்கிறீர்கள் ஜி.. பொங்கல் எப்படி போகிறது என்றேன்’

‘சிம்ப்ளி ரைட்டிங் அமர்’ என்றார்.

ஒரு பண்டிகை நாட்களில் கூட ஒரு எழுத்தாளனால் அதை கொண்டாட விடுவதில்லை அவனுள் குடியிருக்கும் சிந்தனைப் பேய்..

இதைதான் இன்னொரு கவிதையிலும் சொல்கிறார்

கிராமத்தில் கஞ்ச தனம் நிறைந்தவர்களை இப்படி சொல்வார்கள் ‘அவன் எச்சி கையால கூட காக்கா விரட்ட மாட்டான்’ என்று.

என்ன நினைத்திருக்கும் பசித்த காகம் என்று கேள்வி எழுப்புகிறார் கவிஜி. அந்த கேள்வியில்தான் இப்போது மனம் காகமாய் கரைந்து கொண்டிருக்கிறது.

இந்த கவிதை காகத்துக்கும் பொருந்தும். காதலுக்கும் பொருந்தும்..

காதலுக்கு எப்படி என்றால் அதை உங்கள் கற்பனைக்கு விடுகிறேன் நான்.

 

சாவு சீக்கிரத்தில். யாருக்கு?

கழுத்திருகும் பாட்டிலுக்கா?

இல்லையில்லை மனுச பயலுக நமக்குதான்.

இந்த பூமி எப்படி அழியும் ?

வானத்துக்கும் பூமிக்கும் தண்ணீர் நிக்குமாம் நாமெல்லாம் அதுல மூழ்கி செத்து போய்ருவமாம் என்று ஒரு கதை சொல்லி பயமுறுத்தினார். யாரோ ஒரு கதைசொல்லி என் பால்யத்தில்.

ஆம் பூமியின் அழிவு நீராலானது என்றே நினைக்க தோன்றுகிறது. அது நான் கேட்ட பால்ய கதை போலவும் இருக்கலாம். இல்லை சொட்டு நீரில்லாமல் தவித்தும் சாகலாம்.

எப்போது மனிதன் நீரை பாட்டிலுக்குள் அடைத்து விலை வைத்து விற்க ஆரம்பித்தானோ அன்றே மனிதம் செத்து விட்டது. அக்கா மதினி என்று காலையில் உறவு கொண்டாடிவிட்டு மாலையில் அடிபம்பில் தண்ணீருக்கு அடித்து கொள்பவர்களை தான் காணவே முடிகிறது . இன்னொரு உலகப்போர் நடந்தால் அது தண்ணீருக்காகத்தான் இருக்கும். எப்படியோ சாவு நிச்சயம் என்று இந்த கவிதை பொட்டில் அடித்து பேசுகிறது.

இப்போதே விழித்துக் கொண்டால் கொஞ்சம் பிழைத்துக் கொள்ளலாம்.

சாகும்வரைதான் இந்த சாதியும் மதமும் மணக்கும். அதை தலையில் தூக்கி சுமக்கும் எல்லோருக்கும். செத்த பிறகோ பிணமென்றும் நாற்றமென்றும்தான் மூக்கை பிடித்து நகர்ந்து செல்லும் அது அப்பனே என்றாலும்.

எரித்தாலும் புதைத்தாலும் கடைசியில் மண்ணுக்குதான் உரமாகிறோம். புரியாத மரமண்டைகளுக்குத்தான் இந்தக் கவிதை.

உங்கள் ஊரில் குளமென்று ஒன்று இருந்தால் அதில் நீர் என்று ஒன்று இருந்தால் கொஞ்சம் குளக்கரையில் அலைபேசியோடு நின்று பாருங்கள் கவிதை புரியும்.

கழிப்பறை வசதி இல்லாத கிராமத்தின் அவலநிலையை சொல்வதாக இருக்கிறது. இப்போது இந்த அவலநிலை கொஞ்சம் குறைந்திருந்தாலும் இன்னும் பல இடங்களில் இந்த அவலம் இல்லாமலில்லை. குறித்துக் கொள்ள வேண்டிய கவிதை இது.

இப்படி புத்தகம் முழுவதும் கருத்துக்கு பல கவிதைகளும் சமூகத்துக்கு பல கவிதைகளும் காதலுக்கு பல கவிதைகளுமாய் நிறைந்துள்ளன.

இதோ காதலுக்கு சில கவிதைகள் உங்களுக்காக..

 

காதல் முட்டி கடவுள் சாய்ந்த க(வி)தை இது. கடவுளே சாயும் போது மனிதன் எம்மாத்திரம்.

சில படங்களை பார்த்து விட்டு வரும்போது சொல்வோம். அந்த பாட்டுக்கே நூறு ரூபாய் கொடுக்கலாம். அந்த ஃபைட்டுக்கே நூறு ரூபாய் கொடுக்கலாம் என்று. அது போல இந்த ஒரு கவிதைக்கே இந்த புத்தகம் வாங்கலாம்

---

• மணி அமரன்